Onze eerste ontmoeting met Kabanga
Door: Sharronne en Neelke
Blijf op de hoogte en volg Neelke
13 September 2015 | Tanzania, Kabanga
Daar liepen we dan om 5:30 door het nooit slapende Dar es Salaam op weg naar de bus die om 6 uur naar Kigoma zou vertrekken. Twee blanke meisjes met veel te grote rugtassen, dit trok natuurlijk de aandacht en we werden dan ook door veel mensen aangesproken die ons iets probeerden te verkopen of ons wilden 'helpen', voor het eerst voelden we ons niet echt veilig..
maar goed, om zes uur zaten we 'veilig en wel' in een bus die van ellende bijna uit elkaar viel.
Na een paar uur rijden stond de bus blauw van de rook, waarvan de oorzaak bij de motor lag.. we stopten en na ongeveer een uur hadden ze het probleem opgelost en konden we gelukkig weer verder.
Helaas werd de pret alweer snel bedorven want na een paar uit stonden we weer stil aan de kant van de weg, deze keer met een lekke band. Tot onze verbazing hadden ze wel een reserve wiel meegenomen, en kon deze snel verwisseld worden.
Hierna zijn we nog een paar keer gestopt omdat de motor het begaf, maar elke keer kregen ze de bus toch weer aan de praat. Dit zorgde echter wel voor een vertraging van ongeveer 10 uur..
Maar goed, na een busreis van 35 uur, en een half uurtje achterop de piki piki (een motor) kwamen we aan in Kabanga. Een dag eerder dan gepland, waardoor de nonnen er niet op berekend waren en ons huis nog moest worden schoongemaakt. Ons aanbod om hen daarmee te helpen werd afgeslagen, daarentegen kregen we eten voorgeschoteld en mochten we uitrusten in de woonkamer van het nonnenhuis. Ondanks ons onverwachte aankomst een warm welkom van de nonnen!
Die avond konden we in 'ons huis' terecht en konden we eindelijk douchen en slapen, heerlijk!
De volgende dag bleek dat onze werkvergunningen niet in Kabanga aanwezig waren zoals Paul ons had verteld, maar dat ze nog in Dar es Salaam lagen. Sister Eva (de non die alles regelt) heeft ervoor gezorgd dat ze worden opgestuurd, dit blijkt moeilijker te zijn dan je denkt en duurt een paar dagen, waardoor we nog niet konden beginnen met de stage en nog een extra week vakantie konden vieren.
In deze week hebben we de omgeving verkend, van de zon genoten en een wandeltocht van 16 km gemaakt bij een berg op, waarbij we bij de laatste 3 km een stoet van ongeveer 20 kinderen achter ons aan hadden lopen, die ons als wazungu (blanken) erg interessant vonden. Het prachtige uitzicht over de omgeving, was de zware klimtocht zeker waard!
Maandag gaan we dan echt beginnen met de stage, we hebben er zin in, maar vinden het ook wel een beetje spannend!
Jullie horen snel van ons hoe de eerste stageweek is verlopen,
Liefs, Sharronne en Neelke
maar goed, om zes uur zaten we 'veilig en wel' in een bus die van ellende bijna uit elkaar viel.
Na een paar uur rijden stond de bus blauw van de rook, waarvan de oorzaak bij de motor lag.. we stopten en na ongeveer een uur hadden ze het probleem opgelost en konden we gelukkig weer verder.
Helaas werd de pret alweer snel bedorven want na een paar uit stonden we weer stil aan de kant van de weg, deze keer met een lekke band. Tot onze verbazing hadden ze wel een reserve wiel meegenomen, en kon deze snel verwisseld worden.
Hierna zijn we nog een paar keer gestopt omdat de motor het begaf, maar elke keer kregen ze de bus toch weer aan de praat. Dit zorgde echter wel voor een vertraging van ongeveer 10 uur..
Maar goed, na een busreis van 35 uur, en een half uurtje achterop de piki piki (een motor) kwamen we aan in Kabanga. Een dag eerder dan gepland, waardoor de nonnen er niet op berekend waren en ons huis nog moest worden schoongemaakt. Ons aanbod om hen daarmee te helpen werd afgeslagen, daarentegen kregen we eten voorgeschoteld en mochten we uitrusten in de woonkamer van het nonnenhuis. Ondanks ons onverwachte aankomst een warm welkom van de nonnen!
Die avond konden we in 'ons huis' terecht en konden we eindelijk douchen en slapen, heerlijk!
De volgende dag bleek dat onze werkvergunningen niet in Kabanga aanwezig waren zoals Paul ons had verteld, maar dat ze nog in Dar es Salaam lagen. Sister Eva (de non die alles regelt) heeft ervoor gezorgd dat ze worden opgestuurd, dit blijkt moeilijker te zijn dan je denkt en duurt een paar dagen, waardoor we nog niet konden beginnen met de stage en nog een extra week vakantie konden vieren.
In deze week hebben we de omgeving verkend, van de zon genoten en een wandeltocht van 16 km gemaakt bij een berg op, waarbij we bij de laatste 3 km een stoet van ongeveer 20 kinderen achter ons aan hadden lopen, die ons als wazungu (blanken) erg interessant vonden. Het prachtige uitzicht over de omgeving, was de zware klimtocht zeker waard!
Maandag gaan we dan echt beginnen met de stage, we hebben er zin in, maar vinden het ook wel een beetje spannend!
Jullie horen snel van ons hoe de eerste stageweek is verlopen,
Liefs, Sharronne en Neelke
-
13 September 2015 - 21:59
Cynthia:
Hi Neelke!
Leuk om je verslag te lezen! Wat een andere wereld he! We leven met je mee en veel succes met werken. Grtjs ut damwald -
23 September 2015 - 09:43
Jos Debreczeny:
hoi Neelke,
Tjonge wat een reis met de bus. Dat is wat anders dan Arriva.ik vind het erg leuk je reisverslag te lezen en laat je nogmaals weten, dat ik erg veel respect voor je heb.
met een hartelijke groet,
Jos -
22 November 2015 - 11:40
Wilma:
Hoi Neelke,
Spannende start van jullie stage lees ik! Zo"n eerste ervaring vergeet je vast nooit meer.
Ben benieuwd naar je volgende verslag. En vergeet niet: Eerst buurten dan zorgen!!
Sterkte in alles wat je zult meemaken, de vreugde maar ook het verdriet.
Hartelijke groeten, van ons allemaal. Wilma Posthumus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
